Τα ευρώ του πατέρα



Ένας πατέρας έχει 4 παιδιά και τους δίνει χρήματα για να πάνε βόλτα.

Στο μεγάλο γιο δίνει τα μισά Ευρώ και μισό Ευρώ ακόμα.

Στη μεγάλη κόρη τα μισά Ευρώ από όσα απέμειναν και μισό Ευρώ ακόμα.

Στο μικρό γιο τα μισά Ευρώ από όσα απέμειναν και μισό Ευρώ ακόμα.

Κια τέλος στη μικρή κόρη τα μισά Ευρώ από όσα απέμειναν και μισό Ευρώ ακόμα.

Τώρα πια δεν έχει καθόλου χρήματα...

Πόσα Ευρώ τους μοίρασε?
Διαβάστε Περισσότερα »

Έρευνα: Έξυπνος δεν γεννιέσαι αλλά γίνεσαι!


Μπορεί η παροιμία να ισχυρίζεται ότι «έξυπνος γεννιέσαι, δεν γίνεσαι», ωστόσο οι ερευνητές του Κέντρου Νευροαπεικόνησης στο University College του Λονδίνου υποστηρίζουν ότι η ευφυΐα δεν παραμένει στατική αλλά εξελίσσεται και παρουσιάζει διακυμάνσεις την περίοδο της εφηβείας.

Μέχρι σήμερα υπήρχε η πεποίθηση ότι ο δείκτης IQ δεν αλλάζει σημαντικά κατά την διάρκεια της ζωής του ανθρώπου. Ωστόσο, η έρευνα σε μια σειρά από εφήβους, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Νature, έδειξε ότι οι διανοητικές ικανότητες αναπτύσσονται όσο περνούν τα χρόνια.


«Τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά για εκείνους που μπορεί να αναπτύξουν τις διανοητικές δυνατότητές τους, αλλά και προειδοποίηση για όσους φαίνονται ιδιοφυίες σε μικρή ηλικία, αλλά δεν διατηρούν τις ίδιες ικανότητες με την πάροδο των ετών», σχολίασαν οι ερευνητές στο περιοδικό.

Ένας από τους εφήβους που συμμετείχαν στην έρευνα, πάντως, επιβεβαιώνει τα συμπεράσματά της: είχε χαμηλό ποσοστό IQ στις αρχικές μετρήσεις, στο σχολείο δεν τα πήγαινε καλά στα μαθηματικά, ωστόσο πλέον κατάφερε όχι απλά να περάσει στο Πανεπιστήμιο αλλά πλέον να κάνει διδακτορικό στη Μηχανολογία Υπολογιστών.

«Πιστεύω ότι η αλλαγή επήλθε όταν άρχισα να ασχολούμαι στο σχολείο με μαθήματα που μου άρεσαν και προκαλούσαν το ενδιαφέρον μου, οπότε όλα μου φαίνονταν πλέον ευκολότερα», λέει ο ίδιος σήμερα στο BBC...
Διαβάστε Περισσότερα »

Νέο ρεκόρ υπολογισμού ψηφίων για τον "γοητευτικό" αριθμό «π»

Στο ρεκόρ Γκίνες αναμένεται να ξαναμπούν δύο ερευνητές, που κατάφεραν να σπάσουν το φράγμα των δέκα τρισεκατομμυρίων ψηφίων στον υπολογισμό του διάσημου αριθμού ''π''...ξεπερνώντας κατά πολύ το προηγούμενο ρεκόρ με πέντε τρισεκατομμύρια, το οποίο κατείχαν οι ίδιοι.
Ο μηχανικός συστημάτων Σιγκέρου Κόντο από την Ιαπωνία και ο ειδικός στους υπολογιστές Αλεξάντερ Γι από τις ΗΠΑ, σύμφωνα με το New Scientist, χρησιμοποίησαν το ίδιο επιτυχημένο πρόγραμμα λογισμικού και τον ίδιο οικιακό αναβαθμισμένο υπολογιστή (αλλά με δέκα παραπάνω σκληρούς δίσκους), με τα οποία είχαν φθάσει και στο προηγούμενο κατόρθωμά τους πέρυσι.
Ο υπολογισμός των ψηφίων του ''π'' δεν εξυπηρετεί κάποιον πρακτικό μαθηματικό ή άλλο σκοπό, καθώς 39 ψηφία είναι αρκετά για να υπολογιστεί η περιφέρεια ενός κύκλου με το μέγεθος του ορατού σύμπαντος, με πιθανότητα σφάλματος όχι μεγαλύτερη από την ακτίνα ενός ατόμου υδρογόνου.
Παρόλα αυτά, διάφοροι ενθουσιώδεις ερευνητές κατά καιρούς πασχίζουν να υπολογίσουν όλο και περισσότερα ψηφία. Η νέα απόπειρα των Γι και Κόντο ξεκίνησε στις 16 Οκτωβρίου του 2010 και, μεταξύ άλλων εμποδίων, έπρεπε να ξεπεράσει τις δυσκολίες που προκάλεσε ο καταστροφικός σεισμός και το τσουνάμι στην Ιαπωνία. Ευτυχώς ο υπολογιστής που έκανε τους υπολογισμούς, ήταν συνδεδεμένος στο δυτικό τμήμα του ηλεκτρικού δικτύου της χώρας, που έμεινε ανέπαφο. Οι εντατικοί υπολογισμοί του υπολογιστή, ο οποίος διέθετε επεξεργαστική ισχύ συνολικά 48 terabytes! και δούλευε συνεχώς όλο το 24ωρο επί αρκετούς μήνες, οδήγησαν την θερμοκρασία στο δωμάτιο όπου βρισκόταν, να ανέβει μέχρι τους 40 βαθμούς Κελσίου.
Το ''π'', που στην πορεία της ιστορίας έχει γοητεύσει επιστήμονες, φιλοσόφους και απλούς ανθρώπους, περιγράφει την αναλογία της περιφέρειας ενός κύκλου με τη διάμετρό του και πιστεύεται ότι για πρώτη φορά αναφέρθηκε από τον Αρχιμήδη κατά τον 3ο αιώνα π.Χ. Τα ψηφία του συνεχίζουν στο άπειρο και μάλιστα χωρίς να επαναλαμβάνονται. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, το δεκάκις τρισεκατομμυριοστό ψηφίο του ''π'' είναι 5.
Διαβάστε Περισσότερα »

Οι κορυφαίες ατάκες του Στίβεν Χόκινγκ


- Ο Αϊνστάιν έκανε λάθος όταν είπε ότι «o Θεός δεν παίζει ζάρια». Αν αναλογιστούμε τις μαύρες τρύπες θα δούμε ότι όχι μόνο παίζει ζάρια ο Θεός, αλλά πολλές φορές τα ρίχνει και εκεί που δεν μπορούμε να τα δούμε.



- Έχω παρατηρήσει ότι, ακόμα και οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι τα πάντα είναι προκαθορισμένα και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να τα αλλάξουμε, κοιτάζουν αριστερά-δεξιά πριν περάσουν τον δρόμο

- Ο Αϊνστάιν έκανε λάθος όταν είπε ότι «o Θεός δεν παίζει ζάρια». Αν αναλογιστούμε τις μαύρες τρύπες θα δούμε ότι όχι μόνο παίζει ζάρια ο Θεός, αλλά πολλές φορές τα ρίχνει και εκεί που δεν μπορούμε να τα δούμε.

- Έχω παρατηρήσει ότι, ακόμα και οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι τα πάντα είναι προκαθορισμένα και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να τα αλλάξουμε, κοιτάζουν αριστερά-δεξιά πριν περάσουν τον δρόμο.

- Ο σκοπός μου είναι απλός. Είναι η απόλυτη κατανόηση του Σύμπαντος. Γιατί είναι όπως είναι και γιατί υπάρχει.

- Βρίσκω ότι η Αμερικάνικη και η Σκανδιναβική προφορά πιάνουν περισσότερο στις γυναίκες. (Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την Αμερικάνικη προφορά στον μηχανισμό ομιλίας του.)

- Κάποιος μου είπε ότι κάθε εξίσωση που θα συμπεριλάμβανα στο βιβλίο μου, θα μείωνε κατά το ήμισυ τις πωλήσεις του. Στο τέλος, έβαλα μια εξίσωση, την διάσημη εξίσωση του Αϊνστάιν (E=mc2).
Ελπίζω ότι αυτό δεν θα τρομάξει τους μισούς από τους πιθανούς αναγνώστες μου.

- Οι προσδοκίες μου μειώθηκαν στο 0 όταν έγινα 21 χρονών. Από τότε τα πάντα είναι ένα μπόνους.

- Για να εμφανιστεί αυτό το διάγραμμα σωστά, θα χρειαζόμουν μια οθόνη 4 διαστάσεων. Ωστόσο, εξαιτίας των περικοπών της Κυβέρνησης, μπορούμε να παρέχουμε μόνο μια οθόνη 2 διαστάσεων.

- Η ζωή θα ήταν τραγική αν δεν ήταν αστεία.

- Η όλη ιστορία της επιστήμης είναι η σταδιακή συνειδητοποίηση ότι τα γεγονότα δεν συμβαίνουν με αυθαίρετο τρόπο, αλλά αντικατοπτρίζουν μια υποκειμενική σειρά, η οποία μπορεί να είναι ή και να μην είναι εμπνευσμένη.

- Η αιωνιότητα είναι ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ειδικά προς το τέλος της.
Διαβάστε Περισσότερα »

Το IQ τελικά αυξομειώνεται στην εφηβεία, σύμφωνα με νέα μελέτη


Το IQ των εφήβων μπορεί να πάρει την… ανιούσα ή αντιθέτως την κατιούσα σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από ό,τι νομίζαμε ως σήμερα, όπως δείχνει νέα μελέτη.
Το καινούργιο αυτό εύρημα αποτελεί καμπανάκι για όσους ξεγράφουν ορισμένα παιδιά θεωρώντας τα από μικρή ηλικία νοητικώς ανεπαρκή. Το ίδιο καμπανάκι όμως χτυπά και για τα έξυπνα παιδιά τα οποία, όπως αποδεικνύεται, πρέπει να μην επαναπαύονται αλλά να συνεχίζουν να πασχίζουν προκειμένου να διατηρήσουν την ευφυΐα τους.

Μέχρι τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι η ευφυΐα, όπως μετριέται με βάση το IQ, παραμένει σχεδόν σταθερή κατά τη διάρκεια της ζωής μας.

Η «τραμπάλα» του IQ

Ωστόσο νέα τεστ που διεξήχθησαν σε εφήβους με μέσο όρο τα 14 έτη και στη συνέχεια επαναλήφθηκαν όταν τα παιδιά ήταν 18 ετών, έδειξαν διαφορές στο IQ τους – είτε προς τα επάνω είτε προς τα κάτω.

Τα ευρήματα που ανήκουν σε ειδικούς του Κέντρου Νευροαπεικόνισης στο University College του Λονδίνου και δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Nature» θα έπρεπε να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τους καθηγητές αλλάζοντας την οπτική τους σχετικά με τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζουν αλλά και βοηθούν τους μαθητές τους. Θα ήταν επίσης σημαντικό με βάση τα καινούργια στοιχεία να γίνουν σοβαρές σκέψεις σχετικά με την ηλικία στην οποία τα παιδιά παίρνουν καθοριστικές αποφάσεις για το μέλλον τους.

Η μελέτη περιελάμβανε 19 αγόρια και 14 κορίτσια. Ολοι οι εθελοντές υποβλήθηκαν σε απεικονίσεις του εγκεφάλου και σε λεκτικά και μη λεκτικά τεστ μέτρησης του δείκτη ευφυΐας το 2004 και στη συνέχεια το 2008.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα αλλαγές στη λεκτική ευφυΐα εμφανίστηκαν στο 39% των εφήβων. Παράλληλα το 21% των εθελοντών παρουσίασε αλλαγές σε ό,τι αφορούσε δεξιότητες σχετικά με την αντίληψη του χώρου.

Αλλαγές σε περιοχές του εγκεφάλου

Τα νέα ευρήματα θεωρείται ότι έχουν ιδιαίτερη αξιοπιστία αφού για πρώτη φορά οι αποκλίσεις που παρουσιάστηκαν στο IQ συνδέονταν με αλλαγές σε δύο συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου των εφήβων.

Συγκεκριμένα η αύξηση στη λεκτική ευφυΐα συνδεόταν με ανάπτυξη της πυκνότητας των νευρώνων σε ένα τμήμα του αριστερού κινητικού φλοιού – περιοχή που ενεργοποιείται όταν μιλάμε.

Η αύξηση στη μη λεκτική ευφυΐα σχετιζόταν με αύξηση της πυκνότητας στον πρόσθιο λοβό της παρεγκεφαλίδας – περιοχή που συνδέεται με τις κινήσεις των χεριών.

Σύμφωνα με την επικεφαλής της μελέτης καθηγήτρια Κάθι Πράις «τα στοιχεία είναι άκρως ενθαρρυντικά για όσους έχουν περιθώριο να εμφανίσουν βελτίωση των νοητικών ικανοτήτων τους. Την ίδια στιγμή αποτελούν προειδοποίηση για όσους θεωρούνται ‘έξυπνα πουλιά’ από μικρή ηλικία, αφού μπορεί να μην διατηρήσουν αυτές τις ικανότητές τους σε ολόκληρη τη ζωή τους».

Χρονική μετάθεση των αποφάσεων

Η καθηγήτρια προσέθεσε ότι συνηθίζουμε να κρίνουμε τις ικανότητες των παιδιών και να προσδιορίζουμε την πορεία της εκπαίδευσής τους αρκετά νωρίς στη ζωή τους. «Ωστόσο τώρα αποδεικνύεται ότι η ευφυΐα τους είναι πιθανό να συνεχίσει να αναπτύσσεται. Ετσι δεν πρέπει να βιαζόμαστε και να ξεγράφουμε όσους έχουν χειρότερες επιδόσεις σε μικρή ηλικία αφού το IQ τους μπορεί να εμφανίσει σημαντική βελτίωση με την πάροδο λίγων ετών».

Σημειώνεται ότι η μελέτη δεν αναζήτησε τα αίτια αυτών των αλλαγών στην εφηβεία. Μια εξήγηση είναι πάντως ότι οι διαφορετικοί έφηβοι ωριμάζουν και σε σχετικώς διαφορετικές ηλικίες, γεγονός που μαρτυρεί ότι πρέπει να τους δίνεται ο απαραίτητος χρόνος ώστε να «ανθίσουν» και να ξεδιπλώσουν τις ικανότητές τους.
Διαβάστε Περισσότερα »

Κριτική για το 1ο κεφάλαιο Α Λυκείου



Με την ως τώρα συναναστροφή με καθηγητές συναδέλφους και παιδιά μαθητές Α Λυκειόυ
κατέληξα στα εξής συμπεράσματα σε ό,τι αφορά το 1ο κεφάλαιο της Άλγεβρας :

  • Οι περισσότεροι μαθητές δεν είναι έτοιμοι να κατανοήσουν τις έννοιες των συνόλων και των πιθανοτήτων
  • Υπάρχουν καθηγητές που κάνουν το μάθημα όπως το έκαναν στα Μαθηματικά Γενικής Παιδείας Γ Λυκείου...Μέχρι και θέματα έκαναν
  • Το σχολικό βιβλίο φυσικά και έχει ατέλειες...καθώς δεν μπήκαν στον κόπο να κόψουν ασκήσεις όπως η Β4 σελ 39... Ναι τα παιδιά θυμούνται τέλεια τις ανισότητες από πέρυσι
  • Δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει και σε βοηθήματα ή φυλλάδια δικά μας...Δε μπαίνουμε στον κόπο να κάνουμε ένα απλό delete πχ σε ασκήσεις με απόλυτα
Τα παραπάνω δεν αφορούν το μαθητή που ξεχωρίζει αλλά το μέσο μαθητή....

Περιμένω τις απόψεις σας...
Διαβάστε Περισσότερα »

Ρομπότ λύνει τον κύβο του Ρούμπικ σε… 10 δευτερόλεπτα!

Φοιτητές του πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Σουίνμπερν στη Μελβούρνη κα …
τασκεύασαν ένα ρομπότ που επίλυσε σε μόλις 10,18 δευτερόλεπτα ένα από τα πιο γνωστά παζλ, τον κύβο του Ρούμπικ. Οι έξι φοιτητές μηχανολογίας, ρομποτικής και πληροφορικής, που δημιούργησαν το ρομπότ με την εύγλωττη ονομασία «Ρούμπι», στο πλαίσιο της πτυχιακής εργασίας τους στο τελευταίο έτος των σπουδών τους, θα κάνουν αίτηση για ...
την αναγνώριση -και επίσημα- του νέου ρεκόρ από τον διεθνή Οργανισμό Γκίνες.

Το προηγούμενο ρεκόρ επίλυσης του συγκεκριμένου παζλ από ρομπότ κατείχε, από τον Οκτώβριο του 2010, ο «Cubinator» με ταχύτητα 18,2 δευτερόλεπτα. Το παγκόσμιο ρεκόρ επίλυσης του κύβου Ρούμπικ από άνθρωπο κατέχει ο Φέλιξ Ζέμντεγκς, ο οποίος πέτυχε φέτος ταχύτητα 6,24 δευτερολέπτων στο διαγωνισμό «Kubaroo Open 2011».

Στο χρονικό διάστημα των 10,18 δευτερολέπτων που χρειάζεται το ρομπότ για να λύσει τον κύβο, περιλαμβάνεται και ο χρόνος για να ελέγξει την αρχική κατάσταση του παζλ. Το ρομπότ φωτογραφίζει κάθε όψη του κύβου, με μια κάμερα web, και στη συνέχεια με τη βοήθεια ενός μαθηματικού αλγορίθμου, ενός ειδικού προγράμματος λογισμικού, βρίσκει τη λύση. Το ρομπότ κινείται με ταχύτητα και ακρίβεια χάρη σε ένα ενσωματωμένο σύστημα ελέγχου των κινήσεών του σε πραγματικό χρόνο.
Διαβάστε Περισσότερα »

Χωρίς βιβλία η Γ΄Λυκείου


Παρά την προετοιμασία τους για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις οι μαθητές της Γ’ Λυκείου δεν έχουν λάβει ακόμη βιβλία. Ο Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων υποστηρίζει ότι από τα βιβλία της Γ’ Λυκείου σε έλλειψηείναι τα Μαθηματικά Θετικής Κατεύθυνσης, η Φυσική Θετικής Κατεύθυνσης, που βρίσκεται στο....




τελικό στάδιο παραγωγής, τα Λατινικά και οι Αρχές Οικονομίας και Διοίκησης Επιχειρήσεων Τεχνολογικής Κατεύθυνσης, τίτλος ο οποίος ανατέθηκε την προηγούμενη εβδομάδα σε«ανάδοχο υψηλών επιδόσεων, ώστε να παραδοθεί άμεσα». Σύμφωνα με τον «Ελεύθερο Τύπο», σε έλλειψη βρίσκονται επίσης δύο τίτλοι γενικής παιδείας που έχουν χαρακτηριστεί σημαντικοί, τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και τα Μαθηματικά- Στοιχεία Στατιστικής, δεύτερο μάθημα βαρύτητας για το 5ο επιστημονικό πεδίο και δεύτερο σε δημοφιλία μάθημα επιλογής μεταξύ των υποψήφιων όλων των κατευθύνσεων.

Παρόμοια είναι η εικόνα και για τη Β’ Λυκείου. Δεν υπάρχει ακόμη κάλυψη σε τίτλους που εντάσσονται στη διαδικασία των Πανελλαδικών, όπως Λατινικά και Αρχές Φιλοσοφίας, αλλά και σε σημαντικούς τίτλους γενικής παιδείας, όπως Άλγεβρα, Έκφραση – Έκθεση και Βιολογία.

Σύμφωνα με τον ΟΕΔΒ, το συνολικό ποσοστό πλήρωσης των αναγκών βρίσκεται σήμερα στο 42%. Το αντίστοιχο ποσοστό για τους σημαντικούς τίτλους είναι 55%.
Διαβάστε Περισσότερα »

Το «Παλίμψηστο του Αρχιμήδη» στο Walters Art Museum


Το χειρόγραφο του κορυφαίου Μαθηματικού Αρχιμήδη εκτίθεται στο Walters Art Museum της Βαλτιμόρης...

Η έκθεση εγκαινιάζεται στις 16 Οκτωβρίου και θα διαρκέσει έως και την 1η Ιανουαρίου του 2012. Το χειρόγραφο πέρασε στην κατοχή του μουσείου, έπειτα από τη δωρεά συλλέκτη ο οποίος το είχε αγοράσει στη δημοπρασία των Christie's to 1998 στη Νέα Υόρκη.

Μέσα από το «Παλίμψηστο του Αρχιμήδη» γίνεται γνωστή η πολύπλευρη προσωπικότητα του μαθηματικού, φυσικού, μηχανικού, αστρονόμου και εφευρέτη που ανακάλυψε τα μαθηματικά του απείρου καθώς και ένα σημαντικό σύγγραμμα του: η μαθηματική φυσική και τη συνδυαστική.

Ο τίτλος της εκθεσης, θα είναι «Απολεσθέντα και Ευρισκόμενα: Τα μυστικά του Αρχιμήδη», όπου μεταξύ άλλων θα αφηγείται την ιστορία του βιβλίου, τις λεπτομέρειες της διατήρησης του, την πρωτοποριακή του ανάκτηση αλλά και τις ανακαλύψεις που έκαναν οι μελετητές του. 
Διαβάστε Περισσότερα »

Πρωτότυπο σκονάκι



Ένα σκονάκι αριστούργημα έκαναν φοιτητές του ΤΕΙ Λάρισας. Έγραψαν τη λύση άσκησης σε τοίχο απέναντι από το κτίριο που έδιναν εξετάσεις!

Μπορεί το σκονάκι στα πανεπιστήμια να έχει αναχθεί σε μια μορφή «τέχνης», ωστόσο το συγκεκριμένο ξεπερνά κάθε φαντασία.

Στο ΤΕΙ Λάρισας φοιτητές έγραψαν τη λύση άσκησης, όχι σε χαρτάκια, όχι στο ταβάνι της αίθουσας ή σε μέρος του σώματός τους, αλλά σε ένα τοίχο!

Σύμφωνα με το teilarissa.blogspot (απ’ όπου και οι φωτογραφίες), το σκονάκι γράφτηκε στον μπροστινό τοίχο του κτιρίου Τουριστικών Επιχειρήσεων, ώστε να είναι ορατό από κτίριο, όπου διεξάγονταν οι εξετάσεις.

Όπως αναφέρει το blog ,  το σκονάκι έγινε για το μάθημα Φυσική 2 του τμήματος Τεχν. Πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών.

Ευχόμαστε τουλάχιστον να έπεσε η άσκηση που περίμεναν οι φοιτητές. Μπορεί να μην διάβασαν πολύ, ωστόσο η φαντασία πρέπει να επιβραβεύεται!
Διαβάστε Περισσότερα »

Αν ο Αινστάιν ήταν τεμπέλης...


Έχετε αναρωτηθεί πως θα ήταν ο κόσμος, αν ο 
Aϊνστάιν ήταν τεμπέλης???



-Δεν θα είχαμε bar codes-Δεν θα υπήρχαν ανιχνευτές καπνού και δεν θα είχαν τελειοποιηθεί τα συστήματα πυρασφάλειας
-Δεν θα βλέπαμε καθαρά την ώρα στα ηλεκτρονικά ρολόγια, διότι οι φωτοδίοδοι (LED) δεν θα είχαν ανακαλυφθεί. 4. Δεν θα είχαμε e-mail διότι το ίντερνετ θα ήταν στα σπάργανα
-H τεχνολογία GPS δεν θα υπήρχε
-Δεν θα γνωρίζαμε ότι ο ήλιος αποτελείται από υδρογόνο, αλλά από σίδηρο
-Δεν θα μπορούσαμε να υπολογίσουμε τις τιμές οψιόν σε παράγωγα προϊόντα
-Δεν θα είχαμε DVD.
-Στο Star Wars ο Luke θα ξέμενε από… σφαίρες
-Δεν θα είχαμε τηλεχειριστήρια για να κάνουμε ζάπινγκ στην τηλεόραση
-Θα πιστεύαμε ότι στον Άρη ζουν Kάστορες…
-Δεν θα είχαμε ρομποτικά διαστημόπλοια
-Δεν θα είχαμε καλά φάρμακα
-Δεν θα υπήρχαν σαρωτές PET για εξετάσεις εγκεφάλου
Γιατί;
1. Tα λέιζερ που διαβάζουν τα bar – code των προϊόντων είναι στενές δέσμες φωτονίων. Tο 1917 ο Aϊνστάιν περιέγραψε έναν τρόπο παραγωγής φωτονίων.
2. Tα φωτόνια του ηλιακού φωτός ελευθερώνουν ηλεκτρόνια από ημιαγωγούς. Mε την εφαρμογή ηλεκτρικού πεδίου, τα ηλεκτρόνια επιταχύνονται και παράγουν ρεύμα.
3. Oι διατάξεις συζευγμένου φορτίου μετατρέπουν τα εισερχόμενα φωτόνια σε ηλεκτρόνια και στη συνέχεια δημιουργούν ψηφιακές εικόνες βάσει του φορτίου κάθε pixel.
4. H εργασία του Aϊνστάιν πάω στην τυχαία κίνηση των μορίων επιτρέπει στους επιστήμονες να ελέγχουν τις χημικές αντιδράσεις κατά την παραγωγή νέων ενώσεων.
5. Oι εξισώσεις του Aϊνστάιν αποτέλεσαν το υπόβαθρο του μοντέλου Black-Schols, το οποίο επιτρέπει στους χρηματιστές να προβλέπουν τις μελλοντικές διακυμάνσεις των χρηματαγορών.
6. Για τον συγχρονισμό των δορυφόρων GPS πρέπει να λαμβάνονται υπόψη σχετικά φαινόμενα: η ταχύτητα των δορυφόρων προκαλεί διαστολή του χρόνου συγκριτικά με τους επίγειους δέκτες, στο ύψος όπως όπου βρίσκονται η βαρύτητα κάνει το χρόνο να κυλά πιο γρήγορα…
7. Aν και άλλοι επιστήμονες διέσπανα το άτομο, η περιβόητη εξίσωση του Aϊντάιν ήταν αυτή που έδειξε ότι αυτό είναι εφικτό:πολλαπλασιάζοντας ακόμη και μικρή ποσότητα ύλης με τον αριθμό 9X108(το c2), η ενερχεια που εκλεύτεται είναι τεράστια.
8. Pαδιενεργά άτομα εγχέονται στο σώμα των ασθενών και διασπώνται στον εγκέφαλο εκπέποντας ακτίνες γ ανιχνεύοντας αυτές τις ακτίνες, η σκευή σάρωσης δείχνι ποια τμήματα του εγκεφάλου παραμένουν ενεργά.
9. Στον Aϊνστάιν οφείλεται η αρχή της λειτουργίας της φωτοδιόδου LED, στην οποία στηρίζεται η λειτουργία των καντράν των ηλεκτρονικών ρολογιών και των τηλεχειριστηρίων τηλεόρασης κλπ.
10. Aν δεν υπήρχε το λέιζερ, τα δεδομένα του ίντερνετ θα διακινούνταν μέσω χάλκινων σιρμάτων…
11. O Aϊνστάιν ανακάλυψε ότι η φαινομενικά τυχαία κίνηση των μορίων γύρης μέσα στο νερό προκαλείται από τις συγκρούσεις με τα μόρια του νερού καθώς αυτά αναπηδοών όπως οι μάλες του φλίπερ. Oι σχέσεις που περιγράφουν τις διακυμάνσεις της τιμής μιας μετοχής προέκυψαν απροσδόκητα από αυτές τις εξισώσεις.
12. Oι ανιχνευτές καπνού περιέχουν το ραδιενεργό στοιχείο Aμερίκιο 241, το οποίο διασπάται σύμφωνα με την εξίσωση E=mc2. H ακτινοβολία που εκλύεται ιονίζει τα μόρια του αέρα, δημιουργώντας ένα ηλεκτρικό πεδίο που είναι ευαίσθητο στην παρουσία καπνού.
13. Yποτίθεται ότι είχαν παρατηρηθεί ποτάμια στον Άρη. Δηλαδή νερό, δηλαδή ζωή, δηλαδή… Kάστορες…
14. Tο ηλιακό φως απελευθερώνει στις φωτοβολταϊκές κυψέλες ηλεκτρόνια. Mε προσανατολισμένη κίνησή τούς παράγεται ηλεκτρική ενέργεια. Έτσι ηλεκτροδοτούνται σήμερα τα ρομποτικά διαστημόπλοια.
Tι περιμένουμε στο μέλλον Oι ανακαλύψεις του Aϊνστάιν έχουν ετοιμάσει το έδαφος για:
1. Hθμοί Brown. Aυτές οι μικροσκοπικές συσκευές θα λειτουργούν ως μοριακοί επιλογείς, διαχωρίζοντας για παράδειγμα τους ιούς από τα υπόλοιπα συστατικά του αίματος με κριτήριο το μέγεθός τους. Πρόκειται για εφαρμογή της κίνησης Brown.
2. Σπιν-ηλεκτρονική. H σχετικότητα α μπορούσε να μας παράσχει μεγαλύτερη υπολογιστική ισχύ, επιτρέποντας την αποθήκευση δεδομένων στον προσανατολισμό του ηλεκτρονίου (ο οποίος μπορεί να πάρει πολλές τιμές) και όχι στο φορτίο του, το οποίο μπορεί μόνο να πάρει θετικό ή αρνητικό.
Διαβάστε Περισσότερα »

Είναι ο Κόσμος μας ένα fractal;


Στον ουρανό είναι γραμμένο ένα μυστικό, ένα κρυμμένο σχεδιάγραμμα που περιγράφει το αρχικό σχέδιο του ίδιου του Κόσμου. Ο διασκορπισμός της ύλης σε όλο το διάστημα ακολουθεί ένα μοτίβο που σχεδιάστηκε στην αρχή του χρόνου και που μεγεθύνεται συνεχώς σε απίστευτες αναλογίες για, σχεδόν, 14 δισεκατομμύρια χρόνια κοσμικής επέκτασης. Σήμερα εκείνο το μοτίβο αποκωδικοποιείται βαθμιαία με την ανάλυση των χαρτών της κατανομής των άστρων, και αυτό που έχει αποκαλυφθεί θα μπορούσε να τινάξει τη σύγχρονη κοσμολογία από τα θεμέλιά της.
fractal
Η κοσμολογία ιδρύθηκε υποθέτοντας ότι όταν παρατηρείται ο Κόσμος στις πιο μεγάλες κλίμακες, η ύλη κατανέμεται λίγο πολύ ομοιόμορφα σε όλο το διάστημα. Είναι αυτό που ονομάζουν οι κοσμολόγοι "ομαλή" δομή. Αλλά μια μικρή κοινότητα ερευνητών, με επικεφαλής το στατιστικό φυσικό Luciano Pietronero του πανεπιστημίου της...
Ρώμης υποστηρίζει ότι αυτή η υπόθεση είναι σε διαφωνία με αυτό που μπορούμε να δούμε. Αντίθετα υποστηρίζουν ότι οι γαλαξίες σχηματίζουν μια δομή που δεν είναι καθόλου ομαλή: μερικά μέρη τους έχουν πολλή ύλη, άλλα όχι, αλλά η ύλη βρίσκεται στα ίδια μοτίβα, σε μεγάλες και μικρές εκδόσεις, σε οποιαδήποτε κλίμακα κι αν το βλέπουμε. Με άλλα λόγια, ο Κόσμος είναι φράκταλ.
Οι κοσμολόγοι συμφωνούν ότι το σύμπαν δομείται με κλίμακες των 200 εκατομμυρίων ετών φωτός. Μετά υπάρχουν διαφωνίες
Είναι μια αμφισβητούμενη άποψη, και γι αυτό έχει προκαλέσει έντονο διάλογο πάνω από 10 χρόνια τώρα. Από τότε, οι αστρονόμοι έχουν ερευνήσει ολοένα και μεγαλύτερους αριθμούς γαλαξιών, παίρνοντας ολοένα και μεγαλύτερα δείγματα του Κόσμου. Όμως τώρα η πιο μεγάλη έρευνα γαλαξιών που έγινε ποτέ και ένας ολοκαίνουργιος χάρτης της σκοτεινής ύλης του Κόσμου προσθέτουν λάδι στη φωτιά.
Το μοντέλο της Μεγάλης Έκρηξης εμπεριέχει την υπόθεση πως η ιεραρχία της φύσης σταματά περίπου στις κλίμακες όπου σταματά και η δυνατότητα παρατήρησης με τα σημερινά επιστημονικά όργανα καθώς και ότι το ανθρώπινο είδος βρίσκεται ουσιαστικά στη μέση του φάσματος των παρατηρήσιμων αυτών κλιμάκων στη φύση. Η υπόθεση αυτή, σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, είναι ιδιαίτερα «ύποπτη» καθώς διαμορφώνει ένα ανθρωποκεντρικό μοντέλο το οποίο απλά φαίνεται να προσαρμόζεται στα εκάστοτε δεδομένα παρατήρησης. Σε αντίθεση, τα φράκταλ κοσμολογικά μοντέλα, όποια και αν είναι η λεπτομερής έκφραση τους, εμπεριέχουν την ύπαρξη μιας κοσμικής ιεραρχίας σε κλίμακες οι οποίες εκτείνονται πολύ πέρα από τα όρια των παρατηρήσεων σήμερα, αν όχι και στο άπειρο.

Η κοσμολογία σε κίνδυνο
Σε κίνδυνο βρίσκεται κάτι πολύ περισσότερο από το σμήνος των γαλαξιών. Ένας φράκταλ Κόσμος θα μπορούσε να υπονομεύσει τις πιο βασικές υποθέσεις της κοσμολογίας. "Όλες οι παρατηρήσεις που κάνουμε να εξαρτηθούμε σε μεγαλύτερη ή μικρότερη έκταση από την ιδέα ότι ο Κόσμος είναι ομοιογενής," λέει ο David Hogg του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, επικεφαλής μιας ομάδας φυσικών που αμφισβητεί την άποψη του Pietronero.
Αυτή η ιδέα ότι η ύλη απλώνεται λίγο πολύ ομοιόμορφα σε όλο τον Κόσμο ενσωματώνεται στην κοσμολογική αρχή του Einstein. Ο Einstein το διατύπωσε μετά τη δημοσίευση της γενικής σχετικότητάς του, η οποία περιγράφει με ποιο τρόπο η κατανομή της μάζας κάμπτει τον χωροχρόνο και δημιουργεί τη βαρύτητα. Επιτρέπει στους κοσμολόγους να χρησιμοποιήσουν τις εξισώσεις της γενικής σχετικότητας για να περιγράψουν τη γεωμετρία ολόκληρου του Κόσμου. Κατά συνέπεια έχουν οδηγηθεί σε μια εικόνα ενός Κόσμου που διαστέλλεται ομοιόμορφα από το big bang και στον οποίο οι κοσμολογικές μετρήσεις έχουν καθορίσει τις ιδέες μας γι αυτόν.

Είναι το σύμπαν ομαλό;
Ένας σπειροειδής γαλαξίας φτιαγμένος με ένα πρόγραμμα κατασκευής φράκταλ μοτίβων
φράκταλ επιτρέπουν στον Pietronero να πάρει μια πολύ διαφορετική εικόνα του Κόσμου – έναν κόσμο στον οποίο η ανώμαλη κατανομή της ύλης που βλέπουμε γύρω μας ποτέ δεν εξισώνεται σε μια ομαλή δομή, αλλά επαναλαμβάνεται σε ολοένα και μεγαλύτερες κλίμακες. Τα φράκταλ είναι αρκετά γνωστά: τα βλέπουμε στη διακλάδωση των δέντρων, στις καμπύλες των ακτών, στους πνεύμονες, στις διαταραχές και στα σύννεφα. Δεν πειράζει σε ποια κλίμακα τα εξετάζετε, τα μοτίβα των φράκταλ φαίνονται να είναι τα ίδια ανεξαρτήτως κλίμακας. Τα φράκταλ μπορούν να είναι όμορφα όταν τα βλέπουμε, αλλά όταν αυτά συναντώνται στους γαλαξίες μπορεί να είναι ένα ανατρεπτικό είδος ομορφιάς.
Βεβαίως ο Κόσμος δεν φαίνεται ομαλός. Μερικές περιοχές περιέχουν σμήνη ύλης άλλες είναι ουσιαστικά κενές. Εκατοντάδες δισεκατομμυρίων άστρων ομαδοποιούνται για να διαμορφώσουν τους γαλαξίες, και οι γαλαξίες συναθροίζονται στα σμήνη. Τα σμήνη συγκεντρώνονται σε κολοσσιαίες δομές – τα υπερσμήνη – που μπορούν να εκτείνονται σε μια περιοχή 100 εκατομμυρίων ετών φωτός και να φαίνονται αλλόκοτα σαν τα μοτίβα των φράκταλ.
Ακόμη τα υπερσμήνη τοποθετούνται στη σειρά σε μακριές σωλην’ωσεις και φύλλα που μοιάζουν με τους λεπτούς ιστούς της αράχνης πάνω σε έναν κατά τα άλλα κενό ουρανό. Το Μεγάλο Τοίχος Sloan (Great Wall), παραδείγματος χάριν, που ανακαλύφθηκε το 2003, εκτείνεται περισσότερο από 1 δισεκατομμύριο έτη φωτός. Αυτές οι σωληνώσεις και τα φύλλα φαίνονται να περικυκλώνουν τεράστια κενά του άδειου διαστήματος. Η διάμετρος των κενών κυμαίνεται από 100 έως 400 εκατομμύρια έτη φωτός, κάνοντας ολόκληρη τη συνάθροιση να εμφανίζεται ως ένα απέραντο, φωτεινό δικτυωτό πλέγμα γεμάτο από πηγάδια σκότους.
Κανένας δεν αμφισβητεί ότι ο Κόσμος απέχει πολύ από το να είναι ομαλός στις σχετικά μικρές κλίμακες – δηλαδή χιλιάδες έτη φωτός για τους κοσμολόγους. Αλλά η ομάδα του David Hogg είναι πεπεισμένη ότι εάν μεγεθύνετε κι άλλο, η ομαλότητα βασιλεύει. "Όταν παρατηρείται κλίμακες μεγέθους των γαλαξιών, ομάδες γαλαξιών, σμήνη, υπερσμήνη και ίνες, μοιάζει με φράκταλ," λέει ο Hogg. "Αλλά μόλις παρατηρείται δομές μεγαλύτερες από όλα αυτά, τότε αρχίζει να φαίνεται η ομοιογένεια του Κόσμου."
Αυτό που τον έχει πείσει είναι η ανάλυση από την ομάδα του των πιο πρόσφατων στοιχείων από την Ψηφιακή Έρευνα του Ουρανού Sloan, ο μεγαλύτερος μέχρι τώρα τρισδιάστατος χάρτης των γαλαξιών του Κόσμου. Η ομάδα του επιμένει ότι ο χάρτης είναι απόδειξη της ομαλότητας. Το στρατόπεδο του φράκταλ σύμπαντος, εντούτοις, είναι δύσπιστο. Στην πραγματικότητα, λένε ότι οι παρατηρήσεις Sloan επιβεβαιώνουν πως ό,τι ισχυρίζονται είναι όλα μπροστά τους.
Μπορεί να φαίνεται σαν αδιέξοδο, αλλά τουλάχιστον με την έρευνα Sloan οι δύο πλευρές μπορούν να συμφωνήσουν ότι διαφωνούν. Για χρόνια ο Pietronero και η ομάδα του υποστήριζαν ότι οι στατιστικές μέθοδοι της επικρατούσας κοσμολογίας, που χρησιμοποιήθηκαν για να καθιερώσουν την ομοιογένεια του σύμπαντος, ήταν λανθασμένες επειδή αρχίζουν με την υπόθεση ότι η ύλη κατανέμεται ομοιόμορφα. Η ομάδα του είχε αγνοηθεί έως το 2004, όταν ο Hogg και ο αστροφυσικός Daniel Eisenstein του πανεπιστημίου της Αριζόνα στο Tucson πέρασε ένα καλοκαίρι στο Παρίσι με τους συναδέλφους του Pietronero, τους κοσμολόγους Francesco Sylos Labini του Κέντρου Enrico Fermi και του Michael Joyce του πανεπιστημίου Pierre και Marie Curie στο Παρίσι.
"Διαφωνούσαμε κάθε ημέρα για το φράκταλ σύμπαν," λέει ο Hogg. "Αυτές οι μάχες συνεχίζονταν όλη μέρα μέχρι που μας έπεισαν τελικά ότι πρέπει να κάνουμε την ανάλυση όπως αυτοί έλεγαν."
Όταν επέστρεψαν στις ΗΠΑ, οι Hogg και Eisenstein εφάρμοσαν τις φράκταλ μεθόδους της ομάδας σε ένα δείγμα 55.000 φωτεινών κόκκινων γαλαξιών που χαρτογραφήθηκαν από την έρευνα Sloan. Διαπίστωσαν ότι οι γαλαξίες σχηματίζουν ένα φράκταλ σχέδιο, αλλά καθώς παρατηρούσαν ολοένα μεγαλύτερες κλίμακες, το σχέδιο εμφανίστηκε να αποσυνθέτεται και να λειαίνεται σε, μόλις, πάνω από 200 εκατομμύρια έτη φωτός – μια κλίμακα πολύ μεγαλύτερη από όσο οι περισσότεροι κοσμολόγοι ανέμεναν.
Αλλά οι Pietronero και Sylos Labini δεν πείθονται. Αντίθετα θεωρούν ότι εάν οι αστρονόμοι θα μπορούσαν να συνεχίσουν τη μεγέθυνση εξετάζοντας ακόμα μεγαλύτερες κλίμακες, θα έβρισκαν περισσότερη συγκέντρωση. Υποψιάζονται ότι η προφανής ομαλότητα στα 200 εκατομμύρια έτη φωτός δεν είναι πραγματική, αλλά μάλλον μια παραίσθηση που δημιουργείται από τα στατιστικά αποτελέσματα λόγω του περιορισμένου εύρους της έρευνας Sloan.
Η ομάδα του Hogg, εν τούτοις, επιμένει ότι τα στοιχεία της ομοιογένειάς τους είναι στατιστικά σημαντικά. "Νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι πραγματικά ασφαλές," λέει ο Hogg.
Ακόμα κι αν το αποτέλεσμα είναι πραγματικό, οι κοσμολόγοι του κύριου ρεύματος έχουν ακόμα ένα τεράστιο πρόβλημα μπροστά τους. Το γεγονός ότι η φράκταλ διαμόρφωση επεκτείνεται σε πολύ μακρινές μεγαλύτερες κλίμακες από όσο περίμεναν, σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν μακρινές μεγαλύτερες δομές από αυτές που θεωρούμε – δομές που είναι ακόμα μεγαλύτερες από τα υπερσμήνη. Η ομάδα που πιστεύει στα φράκταλ υποστηρίζει ότι το καθιερωμένο πρότυπο δεν μπορεί να εξηγήσει την ύπαρξη αυτών των γαλαξιακών γιγάντων. "Εάν παρατηρείται τα στοιχεία των γαλαξιών, μπορείτε να δείτε τεράστιες εκατοντάδες αντικείμενα έκτασης εκατομμυρίων ετών φωτός, να γεμίζουν πραγματικά κάτι τεράστιο," λέει ο Pietronero. "Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Πρέπει να αλλάξετε την ιστορία πολύ ριζικά."
Η συνηθισμένη ιστορία κάνει κάτι παρεμφερές. Στις μικροσκοπικές διακυμάνσεις του δημιουργούμενου σύμπαντος, η ύλη άρχισε να συγκεντρώνεται στις πυκνότερες περιοχές με τη βοήθεια της βαρυτικής κατάρρευσης οπότε μας έδωσε τη μεγάλης κλίμακας δομή που βλέπουμε σήμερα. Η βαρύτητα έχει δουλέψει από κάτω προς τα πάνω, χτίζοντας τους γαλαξίες πρώτα, συλλέγοντας έπειτα τους γαλαξίες μαζί σε σμήνη, αυτά συγκεντρώθηκαν στα υπερσμήνη και ούτω καθ’ εξής. Αλλά όσο η ύλη συγκεντρωνόταν μαζί, ο Κόσμος διαστελλόταν, και έτσι ακολούθησε μια μάχη: η βαρύτητα εναντίον της επέκτασης.
Σύμφωνα με τον φυσικό Luciano Pietronero, υπέρμαχο του φράκταλ σύμπαντος, απλά δεν θα υπήρχε αρκετός χρόνος – καθώς ο Κόσμος δημιουργήθηκε πριν 14 δισεκατομμύρια χρόνια – για να φτιάξει η βαρύτητα δομές μεγαλύτερες σε μήκος από, περίπου, 30 εκατομμύρια έτη φωτός: η διαστολή θα είχε εμποδίσει να φτιαχτεί κάτι μεγαλύτερο από αυτό. "Η ύπαρξη όμως δομών πολύ μεγαλύτερων από αυτό το μέγεθος υπονοεί μια κρίση της σημερινής άποψης για το σχηματισμό των δομών," λέει.

Ο ρόλος της σκοτεινής ύλης
Αυτή η σημερινή άποψη είναι το μοντέλο της "ψυχρής σκοτεινής ύλης", στο οποίο τα φωτεινά άστρα και γαλαξίες είναι μόνο η κορυφή του κοσμικού παγόβουνου. Η φωτεινό ύλη αποτελεί κατά προσέγγιση το 15% όλης της ύλης στον Κόσμο – τα άλλα 85 τοις εκατό είναι η μυστήρια σκοτεινή ύλη.
Η ομάδα του Hogg λέει ότι οι νέες παρατηρήσεις δεν υπονομεύουν το Καθιερωμένο Μοντέλο όπως αξιώνει ο Pietronero. Αντίθετα, υποστηρίζουν ότι το μοντέλο της "ψυχρής σκοτεινής ύλης" εξηγεί τα στοιχεία του Sloan με αρκετή ακρίβεια. Για να είναι πλήρως σωστό, εντούτοις, η ομάδα του Hogg πρέπει να βάλει έναν αριθμό που λέγεται παράμετρος πόλωσης στις εξισώσεις τους. Αντανακλά τη διαφορά μεταξύ της κατανομής της ύλης στις προσομοιώσεις των υπολογιστών – στο μοντέλο της ψυχρής σκοτεινής ύλης – και της παρατηρηθείσας κατανομής της φωτεινής ύλης.
Οι συγκρούσεις μεταξύ των σωματιδίων της συνηθισμένης ύλης την βοηθούν να συγκεντρώνεται μαζί σε μεγάλα κομμάτια, αλλά η σκοτεινό ύλη θεωρείται να μην συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο. Αυτό δείχνει ότι θα μπορούσε να διαδοθεί στο διάστημα πιο ομοιόμορφα από τη συνηθισμένη ύλη, γι αυτό και οι κοσμολόγοι υποθέτουν ότι η κατανομή της ύλης που μπορούμε να δούμε – οι γαλαξίες ας πούμε – δεν είναι μια αληθινή αντανάκλαση της κατανομής όλης της ύλης που είναι εκεί έξω. Θεωρούν ότι η δομή του Κόσμου είναι πραγματικά πολύ "ομαλότερη" από αυτό που δείχνει να είναι, επειδή η σκοτεινή ύλη κυριαρχεί. Στην περίπτωση της έρευνας Sloan, η άποψη είναι ότι οι ορατοί γαλαξίες συγκεντρώνονται σε διπλάσια πυκνότητα από την προβλεφθείσα συνολική κατανομή της ύλης στον Κόσμο.
Ο Sylos Labini, εντούτοις, θεωρεί την άποψη αυτή ως το κερασάκι στην τούρτα, που επιτρέπει στους κοσμολόγους να απορρίψουν την παρατηρηθείσα συγκέντρωση των γαλαξιών και να υποθέσουν ότι τα γιγαντιαία σμήνη των υπερσμηνών είναι μόνο το μισό πρόβλημα από αυτό που εμφανίζεται να είναι. "Η προκατάληψη είναι ένας τρόπος να κρυφτεί το μέγεθος των δομών πίσω από κάποια ειδική παράμετρο," λέει.
Το κύριο ρεύμα των κοσμολόγων, εντούτοις, αισθάνονται ότι η προκατάληψη δικαιολογείται, υποθέτοντας ότι οι γαλαξίες συγκεντρώνονται στις περιοχές του διαστήματος που είναι γεμάτες με υπερβολική ποσότητα σκοτεινής ύλης. Σύμφωνα με το καθιερωμένο πρότυπο, η σκοτεινή ύλη είναι παντού, αλλά οι γαλαξίες λάμπουν μόνο στις σπάνιες περιοχές όπου η σκοτεινή ύλη είναι πυκνότερη. Η σκοτεινή ύλη επίσης κινείται αργά στα κενά, όπου δεν λάμπει κανένα φως αλλά εδώ διαδίδεται αραιά. Με άλλα λόγια, ενώ οι φωτεινοί γαλαξίες φαίνονται πολύ συγκεντρωμένοι σε κάποια σημεία, η ελλοχεύουσα σκοτεινή ύλη είναι μια μηχανή λείανσης των διαφορών, κάτι που υποστηρίζει την αξίωση περί ομοιογένειας της ύλης στο σύμπαν. "Εάν το μοντέλο της ψυχρής σκοτεινής ύλης είναι σωστό, τότε πρέπει να υπάρχει σκοτεινή ύλη στα κενά," πιστεύει ο Hogg.
Και η ερώτηση του ενός εκατομμυρίων δολαρίων είναι: ποιά είναι η πραγματική κατανομή της σκοτεινής ύλης; Είναι η σκοτεινή ύλη ομαλή ή φράκταλ; Συγκεντρώνεται όπως οι γαλαξίες, ή διασκορπίζεται αραιά απαρατήρητη, στα μεγάλα κενά; Εάν τα κενά είναι γεμάτα της σκοτεινής ύλης, τότε η προφανής φράκταλ κατανομή της φωτεινής ύλης γίνεται μάλλον ασήμαντη. Αλλά εάν τα κενά είναι αληθινά κενά, τότε ο ισχυρισμός για φράκταλ χρειάζεται περισσότερο έλεγχο.
Οι αστρονόμοι δίνουν τώρα τις πρώτες εικόνες των κενών και τις πρώτες παρατηρήσεις του μοτίβου της αόρατης ύλης. Ο Richard Massey του Τεχνολογικού Ιδρύματος της Καλιφόρνιας και άλλοι στο πρόγραμμα Cosmic Evolution Survey δημιούργησαν πριν το 2007 τον πρώτο τρισδιάστατο χάρτη της σκοτεινής ύλης στον Κόσμο. Οι ερευνητές ήταν σε θέση να βρουν την σκοτεινή ύλη παρατηρώντας την επίδραση της βαρύτητας της σε οποιοδήποτε φως που περνούσε δίπλα της. Συνδυάζοντας τα στοιχεία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το τηλεσκόπιο Subaru στη Χαβάη και το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο στη Χιλή, χαρτογράφησαν την κατανομή της σκοτεινής ύλης, σε κλίμακες που κυμαίνονται από 23 έως 200 εκατομμύρια έτη φωτός.
Η ομάδα του Richard Massey διαπίστωσε ότι η κατανομή της σκοτεινής ύλης είναι σχεδόν ίδια με τη κατανομή της φωτεινής ύλης. "Το πρώτο πράγμα που με εντυπωσιάζει είναι τα κενά," αναφέρει ο Massey. "Οι απέραντες εκτάσεις του διαστήματος είναι απολύτως κενές. Η σκοτεινή ύλη αποτελεί ένα διασταυρούμενο δίκτυο από ίνες και φύλλα γύρω από αυτά τα κενά. Και όλη η φωτεινή ύλη βρίσκεται μέσα στις πυκνότερες περιοχές της σκοτεινής ύλης."
Αν και αυτή η κατανομή της σκοτεινοής ύλης φαίνεται να ευνοεί την ιδέα ότι ο Κόσμος είναι φράκταλ, ο Hogg δεν πείθεται. "Είναι ενδιαφέρον," λέει, "αλλά οι μετρήσεις της σκοτεινής ύλης είναι πολύ λιγότερο ακριβείς από τις μετρήσεις των κατανομών των γαλαξιών."
"Το αποτέλεσμα είναι πολύ νέο," συμφωνεί ο Massey. "Δείχνει έναν πολύ συναρπαστικό νέο τρόπο να παρατηρήσουμε άμεσα τη σκοτεινή ύλη και θα είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον, αλλά δεν υπόκειται ακόμα σε όλη την ανάλυση που έχει εφαρμοστεί στις έρευνες των γαλαξιών." Όταν του ζητήθηκε να απαντήσει εάν η σκοτεινή ύλη έχει μια ρητή φράκταλ δομή, Massey απαντά, "δεν ξέρουμε ακόμα."

Κι άλλες έρευνες
"Ο Κόσμος δεν είναι φράκταλ," επιμένει ο Hogg, "και εάν ήταν φράκταλ αυτό θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα που αυτά που έχουμε αυτήν την περίοδο." Ένας Κόσμος που διαμορφώνεται από φράκταλ θα έριχνε όλη την κοσμολογία έξω από το παράθυρο. Οι κοσμικές εξισώσεις του Einstein θα πετάγονταν πρώτα, με τη Μεγάλη Έκρηξη και την διαστολή του Κόσμου να ακολουθούσαν κοντά από πίσω.
Η ομάδα του Hogg αισθάνεται ότι μέχρι να παρουσιαστεί μια θεωρία που να εξηγεί γιατί η συγκέντρωση των γαλαξιών είναι φράκταλ, δεν υπάρχει τίποτα για να το δούμε σοβαρά. "Η άποψή μου είναι ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να προβλεφτεί ακόμη και μια φράκταλ δομή για τον Κόσμο έως ότου υπάρξει ένα φυσικό φράκταλ μοντέλο," αναφέρει ο Hogg. "Μέχρι να βρεθεί ένα μοντέλο φράκτακ ετερογενές για δοκιμή, είναι σαν να πολεμάς τους ανεμόμυλους."
Ο Pietronero από την άλλη είναι εξίσου απαιτητικός. "Αυτό είναι γεγονός," λέει. "Δεν είναι μια θεωρία." Εξηγεί ότι ενδιαφέρεται μόνο για αυτό που βλέπει στα παρατηρησιακά δεδομένα και υποστηρίζει ότι οι γαλαξίες είναι φράκταλ ανεξάρτητα από το εάν κάποιος μπορεί να το εξηγήσει γιατί είναι έτσι.
Καθώς αποδεικνύεται, υπάρχει ένα μοντέλο που μπορεί να είναι σε θέση να εξηγήσει έναν φράκταλ Κόσμο. Η εργασία ενός πολύ λίγο γνωστού γάλλου αστροφυσικού, του Laurent Nottale, η θεωρία του οποίου λέγεται "σχετικότητα κλίμακας". Σύμφωνα με το Nottale, η κατανομή της ύλης στον Κόσμο είναι φράκταλ επειδή ο ίδιος ο χωροχρόνος είναι φράκταλ. Είναι μια θεωρία στο περιθώριο, αλλά εάν ο Κόσμος αποδειχθεί φράκταλ, τότε περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να την πιστέψουν.
Αν βρεθούν περισσότερα στοιχεία θα ανάψει η συζήτηση για το φράκταλ σύμπαν. Η έρευνα του ουρανού Sloan σχεδιάζει αυτήν την περίοδο να αποτυπώσει περισσότερους γαλαξίες και θα απελευθερώσει έναν νέο χάρτη στα μέσα του 2008. Σύμφωνα με τον Sylos Labini, αυτός ο χάρτης θα καλύψει έκταση πάνω από 650 εκατομμύρια έτη φωτός και θα πρέπει να μας πληροφορήσει εάν η φαινόμενη μετάβαση προς την ομοιογένεια του Κόσμου επεκτείνεται και πέρα από τα 200 εκατομμύρια έτη φωτός. Έως τώρα, το μοτίβο του Κόσμου, που αποτυπώνεται στην προέλευση του σύμπαντος, παραμένει μυστικό που δίνει λίγα ίχνη μόνο στο αμυδρό φως των άστρων.
Κλασματικός χωρόχρονος
O Γάλλος αστροφυσικός Laurent Nottale έχει αναπτύξει μια θεωρία που φέρνει τα φράκταλ σε ένα ολοκληρωτικά νέο επίπεδο. Σαν ερευνητής στο παρατηρητήριο Meudon στο Παρίσι, ο Nottale αποφάσισε να επεκτείνει την αρχή της σχετικότητας του Αϊνστάιν – στην οποία οι νόμοι της φυσικής παραμένουν οι ίδιοι ανεξάρτητα από την κίνηση ενός παρατηρητή – σε μια θεωρία στην οποία οι νόμοι της φυσικής θα παρέμεναν οι ίδιοι ανεξάρτητα από την κλίμακα στην οποία ο κόσμος παρατηρείται. Διαπίστωσε έτσι ότι ο ελλοχεύον χωροχρόνος μιας τέτοιας θεωρίας θα έπρεπε να είναι φράκταλ.
Στη θεωρία του Nottale, που λέγεται σχετικότητα κλίμακας, ο κρυμμένος φράκταλ χωρόχρονος είναι πιό αξιοπρόσεχτος στον κβαντικό κόσμο. Η κβαντική συμπεριφορά, ισχυρίζεται, μπορεί να γίνει κατανοητή γεωμετρικά – τα σωματίδια κινούνται κατά μήκος φράκταλ τροχιών. Στις δε μεγάλες κλίμακες, το μοντέλο του θα μπορούσε να εξηγήσει ένα φράκταλ μοτίβο των γαλαξιών.
Η βαθύτερη ερώτηση στη φυσική είναι σήμερα πώς να ενοποιήσει πραγματικά το μικρό με το μεγάλο – και όταν έρθει με την ύλη της κλίμακας, Τα φράκταλ μπορούν να αποδειχθούν ένα βασικό συστατικό.
Πηγή: New Scientist

Το φράκταλ μπορεί γενικά να οριστεί ένα γεωμετρικό σχήμα το οποίο χαρακτηρίζεται από τη δυνατότητα κατάτμησης του σε μικρότερα μέρη τα οποία τουλάχιστον προσεγγιστικά, αποτελούν μικρογραφίες του αρχικού σχήματος. Η ιδιότητα αυτή ονομάζεται αυτο-ομοιότητα (self-similarity). Ο όρος φράκταλ, που προέρχεται από τη λατινική λέξη fractus (σπασμένο, κατατμημένο) εισήχθη το 1975 από τον μαθηματικό Benoit Mandelbrot στον οποίο οφείλεται και η απαρχή του σύγχρονου ενδιαφέροντος για τα φράκταλ.
Οι τυπικές ιδιότητες οι οποίες χαρακτηρίζουν τα φράκταλ είναι:
• Λεπτομερής δομή σε τυχαία μικρές κλίμακες
• Οι μορφές τους είναι τόσο ακανόνιστες που δεν επιδέχονται τυπική Ευκλείδεια περιγραφή
• Χαρακτηρίζονται από αυτο-ομοιότητα
• Έχουν απλό ορισμό συχνά μέσω επαγωγικών σχέσεων
Τα αντικείμενα μελέτης της γεωμετρίας φράκταλ δεν αποτελούν γεωμετρικά σχήματα με τη στενή έννοια του όρου. Δεν πρόκειται δηλαδή αποκλειστικά για συστήματα τα οποία έχουν το ανάλογο τους μόνο στη χωρική έννοια του φυσικού κόσμου, αλλά πρώτιστα για μαθηματικές οντότητες. Οι οντότητες αυτές μπορούν κάλλιστα να έχουν αναπαραστάσεις στον χώρο της Φυσικής, της Γεωλογίας, της Αστρονομίας, της Φυτολογίας, της Βιολογίας και της Χημείας. Ταυτόχρονα επιδέχονται και πιο αφηρημένες αναπαραστάσεις στους χώρους της κοινωνικής συμπεριφοράς των ζωντανών οργανισμών, της οικονομικής επιστήμης, του χωροχρόνου, των πολλαπλών διαστάσεων, των χαοτικών συστημάτων κ.α. Υπό αυτό το πρίσμα, η εφαρμογή της αυτο-ομοιότητας, υπό τη γενικότερη έννοια της, θα μπορούσε να αποτελεί μια από τις πιο επιτυχημένες συνταγές δομής του κόσμου και η παρουσία της να γίνεται αισθητή σε κάθε κλίμακα υλοποίησης των συστατικών του.
Σε κοσμολογικό επίπεδο, η αντίληψη την οποία ασπάζονται τα περισσότερα μέλη της επιστημονικής κοινότητας επικεντρώνεται γύρω από την ύπαρξη ενός «προσχεδίου» της δομής του Σύμπαντος. Η κατανομή της ύλης στον χώρο, φαίνεται να έχει ακολουθήσει ένα αρχικό πρότυπο και να έχει εξελιχθεί από την αρχή του χρόνου μέχρι σήμερα, 14 περίπου δισεκατομμύρια έτη αργότερα, στη μορφή του Σύμπαντος που γίνεται αντιληπτό με τις αισθήσεις και τα επιστημονικά μας όργανα. Η αποκρυπτογράφηση του προτύπου αυτού επιτυγχάνεται σταδιακά από τους ερευνητές, μέσω της παρατήρησης της κατανομής των άστρων στο Σύμπαν και της ανάλυσης των μηχανισμών που οδήγησαν σε αυτή.
Ακρογωνιαίος λίθος της επιστήμης της Κοσμολογίας είναι η υπόθεση πως η χωρική κατανομή της ύλης στο Σύμπαν, όταν αυτό παρατηρηθεί σε ιδιαίτερα μεγάλη κλίμακα (της τάξης των εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών φωτός) είναι ομαλή. Πρόκειται ακριβώς για αυτές τις κατηγορίες υποθέσεων του μοντέλου Κοσμολογίας της Μεγάλης Έκρηξης για τις οποίες έχουν εκφραστεί αντιρρήσεις από διάφορους ερευνητές.
Τον Ιούνιο του 1987 ένα άρθρο στο Physica A, που συνήθως δημοσιεύει άρθρα στατιστικής φυσικής, με τον αθώο τίτλο "Η φράκταλ δομή του σύμπαντος: συσχετίσεις γαλαξιών, σμηνών και της μέσης πυκνότητας". Συγγραφέας ήταν ο καθηγητής της στατιστικής φυσικής του πανεπιστημίου της Ρώμης Luciano Pietronero.
Για την επιστημονική κοινότητα ήταν ένα ασυνήθιστο μήνυμα περί της κατάρρευσης της Κοσμολογικής Αρχής που ήρθε από ένα ειδικό ενός άσχετου μακρινού πεδίου της φυσικής. Εκείνη όμως την εποχή είχαν εισβάλει οι φράκταλ δομές – μια δημιουργία του Benoit Mandelbrot – παντού ακόμα και στην αστρονομία. Η φράκταλ γεωμετρία είναι ένα έξοχο παράδειγμα μιας διαφορετικής προσέγγισης στη λύση προβλημάτων. Αλλά τότε η διασταύρωση των πεδίων δεν ήταν πάντα καλοδεχούμενη.
Τον Ιανουάριο του 1999 στο Nature δημοσιεύτηκε ένα άρθρο του ίδιου φυσικού όπου έλεγε ότι το σύμπαν είναι βασικά φράκταλ σε κλίμακες κάτω των 100 Mpc.
Συγχρόνως, ο Robert Oldershaw του Κολεγίου Amherst στη Μασαχουσέτη προσπαθεί να μορφοποιήσει μια εν δυνάμει θεωρία καθολικής εφαρμογής σχετικά με τη δομή φράκταλ της φύσης.
Βέβαια το αυτο-ομοιοτικό κοσμολογικό μοντέλο δεν διαθέτει ακόμα μια στερεή θεωρητική ή έστω φαινομενολογική βάση. Σε αυτή τη περίοδο η ανάπτυξη του είναι περισσότερο εμπειρική σε συνδυασμό με τη συλλογή δεδομένων φαινομενολογίας. Στη φάση της γενικότερης διαμόρφωσης του βρίσκονται διάφοροι ερευνητές οι οποίοι υποστηρίζουν άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο ορισμένα από τα σημεία στα οποία επικεντρώνονται οι αντιρρήσεις προς το κοσμολογικό μοντέλο της Μεγάλης Έκρηξης. Η κύρια θέση των υποστηρικτών του αυτο-ομοιοτικού μοντέλου συνοψίζεται στην ανάγκη για μια ριζοσπαστικά νέα προσέγγιση η οποία θα σηματοδοτήσει σημαντικές αλλαγές για όλους του κλάδους της Φυσικής.
Καθώς δεν είναι δυνατόν ακόμα να κατανοηθεί ο λόγος για τον οποίο η φύση θα έπρεπε να παρουσιάζει αυτο-ομοιοτική δομή, οι ερευνητές θεωρούν πως η συλλογή δεδομένων παράλληλα με τον εμπειρικό προσδιορισμό της ποσοτικής έκφρασης ορισμένων φυσικών μεγεθών αποτελεί τη σωστή προσέγγιση σε αυτή τη φάση. Άλλωστε, όπως συχνά έχει αναφερθεί, το αυτο-ομοιοτικό κοσμολογικό μοντέλο θα έχει τόσο μακροπρόθεσμες συνέπειες για την επιστήμη, εφόσον γίνει αποδεκτό, που δεν του «αρμόζει» να κατασκευάσει κανείς ένα πρόχειρο θεωρητικό υπόβαθρο για να επισπεύσει τεχνηέντως την αποδοχή του.
Σύμφωνα με τον Robert Oldershaw, η προσέγγιση προς την αποδοχή ή την απόρριψη του αυτο-ομοιοτικού κοσμολογικού μοντέλου θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από την τάση αμφισβήτησης κάθε προηγούμενου θεωρητικού δημιουργήματος στη Φυσική. Επίσης, τα δεδομένα παρατήρησης θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη πάνω από κάθε θεωρητική υπόθεση ή προσδοκία, κάτι που, όπως αναφέρει ο ίδιος, συχνά δεν εφαρμόζεται από τους ερευνητές.
H εγγενής ιεραρχική δόμηση του κόσμου είναι μέχρι ένα σημείο σχεδόν προφανής λόγω της σύστασης των σωμάτων. Τα στοιχειώδη σωματίδια συνδυάζονται για τη δημιουργία ατόμων, τα οποία με τη σειρά τους συνδυάζονται για τη δημιουργία μορίων που συναποτελούν τα μακροσκοπικά σώματα από τα οποία μορφοποιούνται οι πλανήτες, οι δορυφόροι, οι αστεροειδείς, οι κομήτες ως στοιχεία ενός ηλιακού συστήματος. Τα άστρα είναι επίσης γνωστό ότι αποτελούνται από ατομικούς πυρήνες, ηλεκτρόνια και ιόντα και ως φυσικές οντότητες συνιστούν τους δομικούς λίθους των γαλαξιών οι οποίοι συσσωματώνονται σε σμήνη και σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα σε ακόμα μεγαλύτερες δομές στο όριο της δυνατότητας παρατήρησης των ερευνητών.
Η ιεραρχική όμως αυτή δόμηση έχει περισσότερο το νόημα της ένδειξης κάποιας εγγενούς συμμετρίας, παρά της αυτο-ομοιότητας υπό τη μαθηματική έννοια του όρου. Ουσιαστικά, η παραπάνω περιγραφή αναφέρεται σε σταθερά, όσον αφορά τη δομή τους, μαζικά αντικείμενα και ανάγει τη σύσταση μεγάλων αντικειμένων σε συνδυασμό μικρότερων, των οποίων η σύσταση αποτελείται από συνδυασμούς ακόμα μικρότερων αντικειμένων κ.ο.κ.
Αναφορές: Περισκόπιο της Επιστήμης, Wikipedia
(από physics4u)
Διαβάστε Περισσότερα »

Από το ελληνικό αλφάβητο προέρχονται οι αριθμοί!


Οι 10 «αραβικοί» αριθμοί που χρησιμοποιούμε σήμερα. Στο κέντρο η παλαιότερη γραφή τους και δεξιά τα γράμματα του ελληνικού αλφάβητου σε διάφορες εκδοχές τους. Είναι φανερό ότι η εξέλιξη των ελληνικών γραμμάτων οδήγησε σταδιακά στους σημερινούς «αραβικούς» αριθμούς...

Έτσι, το 1 προέρχεται από το Α (ως «κατάλοιπο» της πρωταρχικής γραφής αυτού του γράμματος), το Β είναι φανερά το ίδιο το 2 (αποτελούμενο κι αυτό από δύο επάλληλες καμπύλες), το Γ είναι το 3 (αρκεί κανείς να το δει ως μετεξέλιξη του μικρού «γ»), το Δ είναι το ίδιο το 4, το 5 συνιστά μετεξέλιξη του Ε, το 6 είναι σχεδόν 100% ίδιο με το χαμένο γράμμα «στίγμα» (ς) κτλ.

Είναι τοις πάσι γνωστό και αποδεκτό στους επιστημονικούς κύκλους η ιδιαίτερη αξία των μαθηματικών όχι απλά στην καθημερινή μας ζωή (όπου η αξία αυτή είναι εμφανέστατη), αλλά και σε όλη γενικά την αρμονία και την τάξη του σύμπαντος!

Υπό μία έννοια στον υλικό-ορατό κόσμο ΤΑ ΠΑΝΤΑ είναι μαθηματικά, με την έννοια ότι όλα...

τα «χειροπιαστά» αντικείμενα υπάγονται σε αιώνιους «αόρατους» μαθηματικούς κανόνες, σε αριθμητικές δομές, χωρίς τα οποία τίθεται επί τάπητος ακόμα και η ίδια η ύπαρξη ή όχι της Δημιουργίας! Πράγματι λοιπόν ο Θεός είναι ο Μέγας Ποιητής και Γεωμέτρης, ένας ανώτερος νους που δημιούργησε το σύνολο των πραγμάτων με μαθηματική λογική, με αριθμητική κατασκευή. Μία υπέρτατη αλήθεια αποδεκτή από όλους τους μεγάλους επιστήμονες όλων των εποχών: από τον μεγάλο Έλληνα μύστη Πυθαγόρα έως και τον Βρετανό ερευνητή Roger Penrose…

Οι αριθμοί που παριστάνουν ο καθένας μία μαθηματική πραγματικότητα, έχοντας συγκεκριμένη «υπόσταση», αναφέρονται συχνά ως «αραβικοί». Αυτό στα πανεπιστήμια συμβαίνει ακριβώς για να γίνει σαφής διαφοροποίηση ανάμεσα στους αριθμούς που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας σήμερα (1, 2, 3, 4, 5 κτλ.) και τους λεγόμενους «λατινικούς» αριθμούς (I, II, III, IV, V κτλ.). Γίνεται επίσης σε αντιδιαστολή με το αρχαιοελληνικό σύστημα μέτρησης (α, β, γ, δ, ε, κτλ.), που απλά ακολουθούσε τη σειρά των γραμμάτων στο ελληνικό αλφάβητο και ταυτιζόταν μαζί τους. Αν όμως προσέξει κάποιος βαθύτερα και μελετήσει λίγο παραπάνω θα δει έκπληκτος ότι... οι «αραβικοί» αριθμοί που όλοι γνωρίζουμε δεν είναι παρά τα ίδια τα ελληνικά γράμματα! Πρόκειται για μία πραγματικότητα, η οποία – ενώ είναι εμφανώς μπροστά μας σε κάθε στιγμή! – παραμένει καλά κρυμμένη και σχεδόν «αόρατη»!...

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Καταρχάς οι αριθμοί των οποίων ευρεία χρήση κάνει σήμερα όλη η ανθρωπότητα θεωρούνται «φοινικικοί», ότι δηλ. δημιουργήθηκαν στη Μέση Ανατολή μιας προϊστορίας χαμένης μέσα στα βάθη του χρόνου και οφείλουν την ύπαρξή τους σε καθαρά εμπορικούς λόγους (λόγω των συχνών αναγκών των ναυτικών Φοινίκων να χρησιμοποιούν μονάδες μέτρησης). Βέβαια αυτή η θεωρία, έτσι όπως είναι δοσμένη, θυμίζει το αντιεπιστημονικό «δόγμα» του λεγόμενου «ινδοευρωπαϊσμού» - για την καταγωγή των γλωσσών – και δεν αντέχει καν σε σοβαρή κριτική... Κι αυτό διότι και πάλι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ κανένα απολύτως γραπτό μνημείο που να αποδεικνύει ότι «κάποιοι» Φοίνικες δημιούργησαν κάποτε τους σημερινούς «αραβικούς» αριθμούς! Και επιπρόσθετα αναρωτιέται κάποιος: πώς είναι δυνατόν οι Φοίνικες να εμπνεύστηκαν το αριθμητικό σύστημα και την ίδια ώρα να μην είχαν δημηιουργήσει καμία απολύτως επιστήμη, καμία φιλοσοφία, κανένα σοβαρό λατρευτικό σύστημα, κανέναν απολύτως πολιτισμό;... Είναι άραγε αυτό δυνατό; Αντέχει σε οποιαδήποτε ανθρώπινη λογική;...

Εμείς επαναλαμβάνουμε ότι οι έρευνές μας δεν εμπεριέχουν κανένα στοιχείο σωβινισμού, εθνικισμού ή φυλετισμού, ούτε και θέλουν να δείξουν κάποια βιολογική «ανωτερότητα» των Ελλήνων. Πιστεύουμε άλλωστε ότι ο ελληνικός πολιτισμός είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος, πλανητικός, συνεπώς για εμάς δεν τίθεται κανένα θέμα «υπεροχής» βασισμένης στο... αίμα! Εμμένουμε στη σημασία πρώτιστα του πνεύματος και όλα τα υπόλοιπα είναι για τις θεωρίες μας δευτερεύοντα!... Έτσι και στο μείζον θέμα της καταγωγής των αριθμών, έστω και αν δεχτούμε ότι τους έφτιαξαν οι Μεσανατολίτες Φοίνικες, και πάλι... ελληνικής προέλευσης είναι!!! Κι αυτό, εφόσον οι Φοίνικες (και, κατά συνέπεια, οι τωρινοί Εβραίοι και Άραβες) έχουν απώτερη ελληνική καταγωγή, ως απόγονοι των Κρητών αποίκων, που μετέφεραν στην Παλαιστίνη την αρχαία θρησκεία του Βήλιου Κρόνου (του μετέπειτα Βαάλ της προ της Παλαιάς Διαθήκης λατρείας)!... Αλλά αυτά όλα αποτελούν αντικείμενο άλλων άρθρων μας...

arithmoi_2Ως γνωστόν, το αρχαιοελληνικό αλφάβητο αποτελείτο από 27 γράμματα (σήμερα έχουν «εκπέσει» τρία από αυτά και έτσι έχει 24 γράμματα). Πρώτος ο Πυθαγόρας, μέγας μαθηματικός και μύστης, εμπνεύστηκε το σημερινό λεγόμενο «θεσιακό σύστημα αρίθμησης», δηλ. με τα αριθμητικά σύμβολα να έχουν συγκεκριμένη σειρά –ή έστω, το εμπνεύστηκαν, αν όχι ο ίδιος ο μέγας Διδάσκαλος, οι μαθητές του, οι περίφημοι Πυθαγόρειοι. Πήραν λοιπόν αυτοί τα πρώτα εννέα γράμματα του ελληνικού αλφάβητου και πάνω τους δόμησαν τη μορφή των σύγχρονων αριθμών.



Η λογική πίσω από τους αριθμούς! Ο σχηματισμός τους έχει να κάνει και με τις γωνίες από τις οποίες αυτοί συνίστανται!... Έτσι, το 1 έχει μία γωνία, το 2 δύο γωνίες, το 3 τρεις κ.ο.κ. Αλλά και το μηδέν (ως τέλειος κύκλος) δεν έχει... καμία γωνία!!! Εκπληκτική πραγματικά σύλληψη των σοφών αρχαίων προγόνων μας, οι οποίοι γνώριζαν για τον φυσικό κόσμο απείρως περισσότερα απ’ όσα γνωρίζουμε σήμερα εμείς, που έχουμε υποπέσει τελείως στην – κατά μαρξισμό-λενινισμό – «χυδαία ύλη» και το μόνο που «καταφέρνουμε» είναι να καταστρέφουμε το περιβάλλον του πλανήτη μέσω της ανεξέλεγκτης χρήσης της τεχνολογίας... 



Ας δούμε λοιπόν έναν προς έναν τους 9 αυτούς αριθμούς (πάνω στους οποίους εξάλλου βασίζεται όλο το υπόλοιπο σύγχρονο αριθμητικό σύστημα, όπως οι δεκάδες, οι εκατοντάδες, οι χιλιάδες κτλ.), καθώς και τον αριθμό 0.

[ΣΗΜΕΙΩΣΗ: για την εξέλιξη των ελληνικών γραμμάτων-αριθμών, βλέπε και την πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη του Βασίλη Κατσιαδράμη «Οι ΄΄αραβικοί αριθμοί΄΄ προήλθαν από το ελληνικόν αλφάβητον», που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Δαυλός», στο τεύχος 203, τον Νοέμβριο του 1998]

1. Είναι «προσομοίωση» του ίδιου του Α, ως εξής. Η μονάδα λογικό είναι να παρίσταται πάντοτε με τον πλέον απλό τρόπο (δηλ. με μία «σκέτη» γραμμή). Έτσι ακριβώς και το γράμμα Α θα πρέπει να ιδωθεί ως μία κατοπινή «καλλιτεχνική» εξέλιξη ενός πιο απλοϊκού προγενέστερου συμβόλου, εξάλλου η πρώιμη γραφή του ταιριάζει απόλυτα με τη σημερινή μορφολογία του αριθμού 1. Πρόκειται δηλ. για μία κεκλιμένη γραμμή με καμπύλο άγκιστρο στο άνω άκρο αντί μίας απλής γραμμής.

2. Ο αριθμός αυτός παλαιότερα έμοιαζε με τον σημερινό «3» (χωρίς βέβαια να είναι ο ίδιος), είχε δηλ. μία ακόμα μικρή «ουρά» από κάτω. Συνεπώς ήταν το ίδιο ουσιαστικά το γράμμα Β, αποτελούμενος από δύο επάλληλες καμπύλες.

3. Προέρχεται από μία σαφή μετεξέλιξη (και «στροφή» αριστερά 90 μοιρών...) του μικρού «γ» του ελληνικού αλφάβητου, που κι αυτό με τη σειρά του πρέπει να ιδωθεί ως «παραφθορά» με την πάροδο του χρόνου του μεγάλου Γ. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί και η ύπαρξη της πρόσθετης καμπύλης, σε σχέση με τον προηγούμενο αριθμό (το 2).

4. Εδώ είναι ολοφάνερη η σχέση του «αραβικού» αριθμού 4 με το ελληνικό γράμμα Δ. Είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα και αυτό αποδεικνύεται αν προεκταθούν ελαφρώς οι πλευρές του γράμματος κατά τη δεξιά κορυφή της βάσης του.

5. Αν προσεχθεί το σχήμα του αριθμού 5 είναι επίσης φανερός ο συσχετισμός του με το αρχαιοελληνικό γράμμα Ε. Απλά η πρώτη κάθετη γραμμή του Ε (ανάμεσα στις δύο οριζόντιες) έχει, με το πέρασμα του χρόνου, «μετατεθεί» ακριβώς απέναντι, ως «αντανάκλαση», κι έτσι προκύπτει το σημερινό 5.

6. Είναι αυτό το ίδιο το πανάρχαιο γράμμα – απωλεσθέν στην πορεία των αιώνων – «στίγμα» (Ϛ). Απλά το κάτω του μέρος απέκτησε, διαμέσου της ιστορικής διεργασίας, κυκλική μορφή κι έγινε ο σημερινός αριθμός 6.

7. Κι εδώ είναι πεντακάθαρη η άμεση προέλευση του αριθμού 7 από το ελληνικό γράμμα Ζ. Όμως στον αριθμό 7 η κάτω ευθεία γραμμή του Ζ είτε μετατέθηκε ψηλότερα (όπως το γράφουν αρκετοί) είτε σε ορισμένες «γραμματοσειρές» χάθηκε εντελώς...

8. Το αρχαίο Η μετεξελιγμένο ταυτίζεται 100% με τον σημερινό αριθμό 8. Άλλωστε η πρώιμη γραφή του γράμματος αυτού ήταν σχεδόν ο ίδιος ο αριθμός 8, αφού «έκλεινε» το γράμμα τόσο από πάνω όσο και από κάτω.

9. Ο αριθμός 9 δεν είναι παρά ένα ανοιχτό Θ (καλλιτεχνικά ακόμα και σήμερα γράφουμε «ϑ»!). Άρα και στην περίπτωση αυτή έχουμε πλήρη ταυτοποίηση...

Τέλος, αξίζει να κάνουμε αναφορά στον αριθμό 0, αν και είναι αμφίβολο κατά πόσο πρόκειται περί «απτού αριθμού» (0 = άπειρο!). Το πρωτοχρησιμοποίησε ο Έλληνας μαθηματικός Κλαύδιος Πτολεμαίος, που έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ., για να συμβολίσει το «τίποτα» ταυτισμένο όμως με την έννοια του απέραντου, του ατελείωτου... Πήρε λοιπόν το ελληνικό γράμμα Ο (όμικρον), το σύμβολο αυτό του «όλου» και το μετέτρεψε σε αρνητικής υφής αριθμό, που – κατά μία έννοια – ταυτίζεται με το ίδιο το σύμπαν ως χάος...

Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης
Διαβάστε Περισσότερα »
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...